در میان ویتامین های موجود در گردو، ویتامین های B، به ویژه B1 و B6، و همچنین ویتامین E و اسید فولیک را پیدا می کنیم.
در میان مواد معدنی ما بیش از همه کلسیم، آهن، منیزیم و همچنین روی، فسفر و پتاسیم را مییابیم.
گردو با پوست خارجی همچنین سرشار از اسیدهای چرب تک غیر اشباع و چند غیر اشباع و پلی فنول ها است.
بیایید به تفصیل ببینیم که کدامیک از همه بیشتر و خواص مرتبط با آنهاست.
اسیدهای چرب تک غیراشباع و چند غیراشباع موجود در گردو: اسید چرب تک غیراشباع اسید اولئیک است در حالی که در بین چند غیراشباع، چربیهای سری امگا 3 و امگا 6 را میبینیم.
از طریق غذا آنها به ویژه برای سیستم قلبی عروقی مفید هستند زیرا به کاهش سطح کلسترول LDL، یعنی کلسترول “بد” که در شریان ها رسوب می کند و تری گلیسیرید کمک می کنند.
اسیدهای چرب امگا 3 و امگا 6 نیز دارای اثر ضد التهابی و ضد سرطانی ارزشمندی هستند.
به همه این دلایل آنها به عنوان چربی های “خوب” تعریف می شوند.
ویتامین B1 یا تیامین گردو : ویتامینی است که به مقدار مناسب در گردو وجود دارد و در متابولیسم انرژی ضروری است، عملکردهای سیستم عصبی و همچنین قلب و سیستم عضلانی را تنظیم می کند.
ویتامین B6 گردو: سنتز سروتونین را تنظیم می کند، بنابراین از اختلالاتی مانند افسردگی و بی خوابی جلوگیری می کند، عملکرد سیستم ایمنی را تنظیم می کند و از عملکرد مغز محافظت می کند، به طوری که کمبود این ویتامین می تواند منجر به بیماری های عصبی مانند پارکینسون شود.
اسید فولیک یا ویتامین B9 گردو: به مقدار مناسب در گردو وجود دارد و یک ترکیب ضروری برای تولید هموگلوبین است، بنابراین نقش بسیار مهمی را هم در دوران رشد و هم در دوران بارداری ایفا می کند و از بروز ناهنجاری های جنینی جلوگیری می کند.
ویتامین E گردو: این یک آنتی اکسیدان گرانبها است که بنابراین در برابر اثرات مضر رادیکال های آزاد محافظت می کند.
کلسیم گردو: گردو برای سلامت استخوان ها و دندان ها و همچنین برای قلب و سیستم عضلانی ضروری است.
