کشف خودکار کیان عمده که فردوسی با آن شاهنامه را کتابت کرد

قلم‌ها در مصر باستان (حدود 3000 سال قبل از میلاد) توسط کاتبانی که قلم‌هایی از نی اختراع کردند، استفاده می‌شد، آنها برای جایگزینی قلم‌ها و نوشته‌های روی گل اختراع شدند.

در قرن هفتم خودکار کیان عمده ( قلم‌هایی که با استفاده از پرهای پرواز پرندگان ساخته می‌شدند) توسط نویسندگان قرون وسطی مورد استفاده قرار گرفت.

قلم‌های امروزی در قرن هجدهم به وجود آمدند و قلم‌های نوک مسی در بقایای پمپئی یافت شده‌اند.

در سال 1822 جان میچل تولید انبوه قلم‌های نوک فلزی را با پیشرفت‌هایی در نوک‌های فولادی اصلی و قلم‌های غوطه‌ور در طول زمان آغاز کرد.

این خودکار از قلم‌هایی که در چاه‌های جوهر فرو می‌رفتند به قلم‌هایی تبدیل شد که دارای مخزن‌های جوهری بودند که دیگر نیازی به غوطه‌ور شدن نداشتند که نوشتن را سریع‌تر و آسان‌تر می‌کرد.

حتی با وجود اینکه قلم طی سال‌ها تکامل یافته بود، قلم‌های دارای مخزن تنها در قرن نوزدهم و زمانی که قلم فواره‌ای اختراع شد رایج شدند .

در طول سال‌ها، بسیاری از مخترعان طرح‌های قلم را تغییر دادند و به زودی قلم‌های مختلفی توسط نویسندگان و مخترعان در سراسر جهان در دسترس کاربران قرار گرفت.

خودکارها را می توان در همه اشکال، اشکال و رنگ ها یافت.

امروزه همه چیز از قلم های رولربال، قلم های نمدی و حتی سرامیک استفاده می شود.

جوهر دیگر فقط به جوهر محدود نمی شود، آنها امروزه از ژل و مایعات در قلم ما استفاده می کنند.

ما از خودکار برای نوشتن، امضای اسناد، یادداشت برداری در کلاس و در دفتر، برای ساختن و ایجاد علامت استفاده می کنیم.

قلم یک نام عمومی برای ابزار نوشتاری است که از رنگدانه مایع برای بر جای گذاشتن اثر روی سطح استفاده می کند. این رنگدانه مایع جوهر است.