لامپ فلورسنت 20 وات در خانه ای مصرف برق را به ماهی هزار تومن رساند

در اینجا اصل کارکرد لامپ فلورسنت 20 وات و حقایق کلیدی در یک نگاه را بررسی می کنیم.

در لامپ‌های فلورسنت20 واتی، رشته‌ای نیست که نور را تامین می‌کند، بلکه اتم‌های جیوه است که برای درخشش تحریک می‌شوند.

جیوه عمدتاً نور ماوراء بنفش ساطع می کند که توسط فسفر خاصی به نور مرئی تبدیل می شود.

لامپ‌های فلورسنت 20 واتی نیز می‌توانند توسط میدان‌های خارجی قوی برانگیخته شوند.

برخلاف لامپ های رشته ای و لامپ های هالوژن، لامپ های فلورسنت 20 واتی رشته درخشانی ندارند که نور را تامین کند.

در لوله‌های فلورسنت، اتم‌های جیوه در اثر برخورد با الکترون‌ها برای انتشار نور برانگیخته می‌شوند.

با این حال، اتم‌های جیوه عمدتاً نور ماوراء بنفش ساطع می‌کنند که برای انسان قابل مشاهده نیست.

نور یو وی بیش از حد نیز میتواند به پوست اسیب برساند. به عنوان مثال در مورد آفتاب سوختگی.

بنابراین، لامپ های فلورسنت در داخل با مواد فلورسنت خاصی پوشانده می شوند (از این رو نام آن است).

این فسفر هنگامی که در معرض نور یو وی قرار میگیرد فلورساسن میشود.

لامپ

بنابراین، فسفر نور فرابنفش ساطع شده از اتم های جیوه را به نور مرئی تبدیل می کند.

با این وجود، لامپ های فلورسنت نیز حاوی نوعی رشته هستند، اما به آن کاتد داغ می گویند و برای انتشار الکترون استفاده می شود،

که سپس در میدان الکتریکی بین آند و کاتد شتاب گرفته و با اتم های جیوه برخورد می کند.

اولین پیشرو لامپ فلورسنت مدرن، لوله گایسلر (به نام هاینریش گایسلر، که آن را در سال 1857 اختراع کرد، نامگذاری شد).

این شامل یک لوله شیشه ای تخلیه شده با یک الکترود در هر انتهای آن است.

لوله با یک گاز (به عنوان مثال نئون، آرگون یا فقط هوا) تحت فشار کم پر می شود. اگر ولتاژ بالا به دو الکترود اعمال شود، گاز داخل شروع به درخشش می کند. در دهه 1880 این لوله در تعداد بیشتری تولید شد.

عمدتاً برای سرگرمی استفاده می شد زیرا برای اهداف روشنایی به اندازه کافی روشن نبود.

نیکولا تسلا از لوله های فلورسنت در آزمایشگاه خود استفاده کرد و برنامه ریزی کرد تا همه خانه ها را به لامپ های فلورسنت مجهز کند

که به صورت بی سیم در حضور میدان الکترومغناطیسی متناوب ترانسفورماتور تسلا می درخشند.