اگرچه جد وحشی پیاز پیدا نشده است، اولین مرکز اهلی شدن آن می تواند جنوب غربی آسیا باشد.
مطمئناً یکی از قدیمی ترین سبزیجات کشت شده است.
این در متون مصر باستان با قدمت بیش از 4000 سال و همچنین در انجیل ذکر شده است که در آن گزارش شده است که در زمان خروج آنها (1500 سال قبل از عصر ما)، عبرانیان در غیاب او و همچنین سیر و سیر سوگواری کردند.
در یونان و روم، انواع زیادی پیاز کشت می شد و پیاز قرمز در بازار به مقدار زیاد به فروش می رسید.
رومیها حتی باغهای خصوص را به آن اختصاص دادند، cepinae.
اگر حلقههای پیاز سرخ شده را در رستوران میخورید، رعایت توصیههای غذایی در مورد حداکثر چربی در روز دشوار خواهد بود، زیرا این حلقهها قبلاً حاوی 30 گرم هستند.
در مورد مقدار پیاز پنهان شده در آن، به ندرت به اندازه یک قسمت سبزی می رسد.
موارد منع مصرف کمی برای مصرف پیاز وجود دارد یا هیچ آلرژی به خصوص شناخته شده ای وجود ندارد.
با این حال، در افراد مبتلا به روده های حساس و قربانیان سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، پیاز می تواند علائم گوارشی ناخوشایندی ایجاد کند.
در این مورد، مصرف باید محدود شود یا با تحمل گوارشی شخصی سازگار شود.
سندرم روده تحریک پذیر با اختلالات مختلف دستگاه گوارش از جمله درد شکم، نفخ شکم و تغییر در عادات روده مشخص می شود.
این اختلال همچنین می تواند به صورت رفلاکس معده یا سوء هاضمه ظاهر شود.
برخی از افراد مبتلا به این سندرم ممکن است عدم تحمل به غذاهای مختلف را تجربه کنند.
غذاهای قابل تخمیر، مانند پیاز، سیر و سایر سبزیجات از خانواده alliaceae نیز متهم هستند.
واقعیت ساده محدود کردن یا اجتناب از مصرف آنها اغلب برای کاهش علائم کافی است.
هنگامی که علائم خفیف هستند، یا در طول دوره های به اصطلاح “رمیسیون”، گاهی اوقات می توان به تدریج این غذاها را با رعایت تحمل فردی دوباره ادغام کرد (برای اطلاعات بیشتر در مورد این اختلال عملکردی، به برگه سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کنید).
