سس مایونز جزء اصلی یخچال های خانگی ژاپنی است.
این نه تنها در سالادها، بلکه در ترکیب با سس هایی مانند اوکونومیاکی و تاکویاکی و به عنوان چاشنی توپ های برنج مانند مایونز تن استفاده می شود.
در تمام دنیا از سس مایونز استفاده می شود، اما گاهی گفته می شود که فقط ژاپن از سس مایونز در چنین غذاهای متنوعی استفاده می کند.
به نظر می رسد روسیه کشوری است که بیشترین مصرف مایونز را در جهان دارد، اما به نظر می رسد ژاپن کشوری است که همه چیز را با سس مایونز می خورد.
سس مایونز سالاد الویه جزء ضروری غذاهای ژاپنی است.
آیا می دانید در چه کشوری ساخته شده و به چه زبانی است؟
منشا سس مایونز مشخص نشده است، اما این نظریه که منشاء آن در فرانسه یا اسپانیا است به طور گسترده پذیرفته شده است.
علاوه بر این، تاریخچه سس مایونز را که شاید ندانید و اینکه ژاپنی ها چگونه سس مایونز را دوست داشتند را معرفی می کنیم.
سس مایونز یک سس یا چاشنی است که عمدتا از روغن خوراکی، سرکه و تخم مرغ تهیه می شود.
ژاپن استانداردهای سختگیرانه‌ای برای سس مایونز دارد، اما این اصطلاح ممکن است به سس‌ها یا سس‌هایی که امولسیون، نیمه جامد و بافت ضخیم و خامه‌ای دارند نیز اشاره داشته باشد.
اگرچه سس مایونز به تنهایی استفاده می شود، اما به عنوان پایه ای برای سس ها و سس های دیگر مانند سس تارتار نیز استفاده می شود، زیرا به عنوان یکی از “سس های مادر ” به حساب می آید.
در دهه 1830، سس مایونز در ایالات متحده گسترش یافت و در سال 1838، مشخص شد که مایونز در آشپزی در رستوران معروف منهتن “Delmonico’s” استفاده می شد.
می توان گفت که به سرعت به قاره آمریکا سرایت کرد.
به هر حال، در آن زمان سس مایونز به عنوان یک سس درجه یک برای طبقه بالا محسوب می شد و خوردن سالاد با سس مایونز نشانه نخبه بودن بود.
از آنجایی که امولسیون کردن زرده، سرکه و روغن تخم مرغ و مخلوط کردن آنها به زمان و تلاش نیاز دارد، در آن زمان بسیار گران بود.
چند دهه بعد، در حدود پایان قرن نوزدهم، سس مایونز به حدی رسوب کرد که در صورت کار سخت می‌توان آن را در خانه درست کرد.
