درخت پسته درختی میوه از خانواده Anacaridaceae است.
درخت پسته که اصالتاً خاورمیانه ای است، یکی از قدیمی ترین درختان آجیل است. آرشیوهای باستان شناسی اولین مصرف پسته را به 7000 سال قبل از میلاد می رساند.
جی سی، در ترکیه درخت پسته با توانایی اندازه گیری ارتفاع تا 10 متر، آب و هوای گرم، خاک های شنی و خشک را دوست دارد.
با افزایش مصرف آن، بنابراین به راحتی در دریای مدیترانه گسترش یافته است.
درخت پسته فندقی امروز می توان در اقصی نقاط ایران کاشت و پسته ی مرغوبی را از آن برداشت نمود.
درخت پسته می تواندگیاه نر یا ماده باشد.
میوه ها دروپه های تخم مرغی هستند که از لایه های مختلفی تشکیل شده اند: پریکارپ مایل به قرمز که حاوی مزوکارپ خمیری است، در مرکز آن یک اندوکارپ از دو دریچه وجود دارد که پوسته بادام میوه را تشکیل می دهد.
پس پسته ای که ما مصرف می کنیم یک دانه است.
پسته به صورت خوشه ای رشد می کند.
آنها مدتهاست که در داروهای مردمی برای بیماری های مختلف استفاده می شود.
آنها همچنین بخشی از هنر آشپزی ایرانی هستند.
پسته از دیرباز جزء رژیم غذایی انسان بوده است.
این مهره سبز کوچک قبل از تبدیل شدن به آنچه امروز نشان می دهد، به خوبی سفر کرد.
اصالتاً از خاورمیانه بود، مصرف آن به تدریج فضای بیشتری را اشغال می کرد و تبدیل به یک غذای لذیذ مورد استقبال خانواده سلطنتی، مسافران و مردم عادی می شد.
به نظر می رسد که ملکه سبا حکم داده است که پسته برای سلطنت در نظر گرفته شود.
در قرن های اول عصر ما، پسته یک غذای محبوب در روم بود.
در قرن هفدهم، پسته به خاک آمریکا رسید.
آنها با کالیفرنیا سازگار شدهاند که پس از آزمایشهای فراوان، انواع پستههایی را تولید میکنند که طعم متفاوتی نسبت به پسته ایران دارد.
امروزه، معتادان به پسته، پسته کالیفرنیایی را به دلیل طعم و بافت متوسط آن رها کرده اند.