از آنجایی که افراد بیشتری تشویق می شوند به دفتر بازگردند، لباس های خانه خود را با لباس محل کار خود تعویض خواهند کرد.
یکی از اجزای اصلی کمد لباس کار ریشه های جالبی دارد، شومیز فروتن، که در اواخر قرن بیستم به لطف تکنیک های جدید تولید شهرت یافت.
این شومیز زنانه سایز بزرگ که با دامن ساده پوشیده می شد، به یک مد ضروری در کمد لباس زنان کارگر و فعال اجتماعی در سراسر طیف طبقه تبدیل شد.
کارگران دفتری، حق رأی‌ها و حتی اعضای خانواده سلطنتی بریتانیا همگی شروع به پوشیدن آنها با افتخار کردند.
شومیز و دامن لباس پوشیدن راحت‌تری نسبت به دامن‌های تنگ و شلوغ اواخر دوره ویکتوریا ارائه می‌کرد.
در آغاز قرن بیستم، شومیز ادواردین استادانه و تزئینی بود.
شومیز دهه 1910 از نظر استایل و شکل بسیار ساده تر بود.
همانطور که تحقیقات من در مورد تولید شومیز در دهه 1910 نشان می دهد، در این دوره، شومیز به عنوان یک کالای تولید شده در کارخانه توسعه یافت.
طراحان لباس های گشاد با اندازه متناسب، مانند پیراهن های مردانه، در کنار یقه ایجاد کردند.
اندازه ها از 13 تا 15 اینچ و شامل نیم اندازه ها بودند.
شومیز آماده از الیاف طبیعی از جمله پنبه، کتان، ابریشم یا پشم یا ترکیبات الیافی مانند فلانلت ساخته می‌شوند.
قبل از این، بیشتر زنان شومیز خود را می‌ساختند یا از یک خیاطی سفارشی می‌خریدند، بنابراین این دوره نقطه عطفی بود.
از سال 1909 اولین ابریشم مصنوعی توسط غول نساجی کورتالدز به بازار شومیز بلوز عرضه شد.
شومیز ابریشمی مصنوعی که از ترکیبی از پنبه و ویسکوز چوب ساخته شده‌اند، درخشش ابریشم براق را در یک شومیز کاربردی به خانم‌ها ارائه می‌کنند که می‌تواند شستشوی مکرر را حفظ کند.
نکته مهم، همانطور که شریل باکلی، آکادمیک تاریخ مد و طراحی توضیح می دهد، تا سال 1910 بیش از نیمی از زنان مجرد در خارج از خانه کار می کردند.
مجموعه ای از چهار یا پنج شومیز سبک وزن که با یک دامن ساده و گاهی اوقات یک ژاکت پوشیده می شد، یک کمد لباس ایده آل برای تایپیست ها، معلمان و کارگران مغازه تشکیل می داد.
