در چرم سازی مراحل به طور کلی به متخصصان بسیار باتجربه ای سپرده می شود که مواد را می شناسند و در طول حرفه خود مهارت هایی را توسعه داده اند که به آنها امکان می دهد کیفیت و نقص هر پوست را شناسایی کنند.
هدف از کار رودخانه تبدیل پوست خام به پوست آماده دباغی است.
برای ساخت چرم طبیعی اپیدرم، مو و بافت چربی را از بین می برد و همچنین پوست را تمیز می کند تا نفوذ عوامل برنزه کننده را بهبود بخشد.
دباغی عملیاتی است که شامل تبدیل پوست به چرم به لطف تانن ها، موادی با طبیعت های مختلف (گیاهی، معدنی یا ترکیبی) است که امکان عبور از پوستی فاسدشدنی را به یک ماده ضد پوسیدگی یعنی چرم فراهم می کند.
دباغی سبزیجات قدیمی ترین روش است.
این نیاز به استفاده از تانن های گیاهی دارد که می تواند بسیار متنوع باشد: پوست درخت (بیشتر بلوط میموزا، شاه بلوط، کبراچو و غیره)، برگ یا ریشه.
انتخاب تانن مورد استفاده به گونه حیوانی که پوست از آن می آید و خواص مورد نظر برای چرم بستگی دارد.
دباغی سبزیجات را می توان با خیساندن پوست در مخازن حاوی تانن یا در طبل های دباغی انجام داد.
این به آرامی در دوره های مختلف از چند روز تا چند ماه رخ می دهد.
چرم هایی تولید می کند که اغلب سفت یا حتی سخت هستند و در ساخت زیره ها، زین ها، بند های شانه و دسته کیف، کمربند، مبلمان و غیره استفاده می شود.
برنزه کردن مواد معدنی رایج ترین روش است.
نیاز به استفاده از تانن های معدنی دارد: نمک های کروم، نمک های آهن، نمک های زیرکونیوم…
این نوع دباغی با خیساندن پوست ها در طبل انجام می شود.
رایج ترین دباغی مورد استفاده، دباغی است که با استفاده از نمک های کروم انجام می شود، تکنیکی که در پایان قرن نوزدهم کشف شد.
بسیار سریع (از چند ساعت تا چند روز)، بسته به شرایط کار، چرم انعطاف پذیر کم و بیش تولید می کند، با مقاومت زیادی در برابر کشش و پارگی و تحمل دمای بالا.
