عسل یک ماده شیرین است که توسط زنبورهای عسل با استفاده از شهد گل ساخته می شود.
از بیش از 80 درصد کربوهیدرات تشکیل شده است، این ماده غذایی سرشار از انرژی و نسبتاً خالص است.
در واقع، عمدتاً دو قند در عسل گون در شیراز وجود دارد فروکتوز و گلوکز.
دو قند ساده که قبل از جذب نیازی به هضم ندارند و به راحتی و به طور مستقیم توسط بدن جذب می شوند.
پری بیوتیک ها کربوهیدرات هایی هستند که توسط بدن ما جذب نشده و در تعادل میکرو فلور روده نقش دارند.
عسل احتمالاً با بهبود رشد، فعالیت و زنده ماندن بیفیدوباکترها و لاکتوباسیل‌های میکرو فلور روده، باکتری‌های مهم برای سلامتی، بر بدن انسان اثر پربیوتیکی دارد.
عسل منبع غذایی آنتی اکسیدان است.
اکثر این آنتی اکسیدان ها فلاونوئیدها هستند.
اینها در خنثی سازی رادیکال های آزاد در بدن اثر متقابل دارند، بنابراین از شروع بیماری های قلبی عروقی، سرطان های خاص و بیماری های عصبی خاص جلوگیری می کنند.
مقدار و نوع فلاونوئیدهای موجود در عسل بسته به منبع گل متفاوت است.
به عنوان یک قاعده کلی، تیره ترین عسل ها، مانند آنهایی که از آفتابگردان و گندم سیاه تهیه می شوند، حاوی مقادیر بیشتری فلاونوئید نسبت به عسل های کم رنگ تر و همچنین ظرفیت آنتی اکسیدانی بیشتری هستند.
علاوه بر این، به همان مقدار، عسل دارای قدرت آنتی اکسیدانی معادل اکثر میوه ها و سبزیجات است.
از سوی دیگر، به ندرت پیش می‌آید که به مقدار یکسان سبزیجات/میوه و عسل مصرف کنیم.
برخی از ویژگی های عسل مانند pH پایین، ویسکوزیته بالا که انحلال اکسیژن را محدود می کند و غلظت کم پروتئین آن، اثر ضد باکتریایی قابل توجهی به آن می بخشد.
علاوه بر این، امکان پیشگیری و درمان برخی از بیماری‌های گوارشی جزئی مانند التهاب یا زخم معده با مصرف خوراکی عسل منتفی نیست.
در واقع، دومی چسبندگی سلول های باکتریایی را به سلول های اپیتلیال روده کاهش می دهد، که علاوه بر استفاده از خواص ضد التهابی، از چسبیدن و تکثیر باکتری ها جلوگیری می کند.
