در قرن نوزدهم، دختران طبقه متوسط با شیپور اسباب بازی چوبی یا چینی بازی می کردند.
آنها همچنین خانه های عروسک، مغازه های مدل فروشی و طناب پرش هستند.
پسرها با اسباب بازی هایی مانند تیله و همچینین شیپور اسباب بازی بازی می کنند.
آنها همچنین با قایق های اسباب بازی می کنند. با این حال کودکان فقیر اسباب بازی های کمی دارند و باید آنها را بسازند.
در یک خانواده مرفه قرن نوزدهم، کودکان با اسب های گهواره ای و شیپورهای اسباب بازی و اسباب بازی هایی مانند حیوانات متحرک بازی می کردند. قطارهای ساعتی نیز محبوب بودند. جک در جعبه هم همینطور بود.
اسباب‌بازی‌های ساده مانند فرفره‌ها نیز محبوب بودند.
حلقه‌ها و بازی‌هایی مانند بند انگشتان و چوب‌های وانتی که در آنها چوب‌های رنگی را بدون احمق برای دیگران برمی‌داشتند، همینطور بودند.
کودکان در یکشنبه ها با اسباب بازی هایی با موضوعات مذهبی مانند کشتی های نوح با حیوانات چوبی بازی می کنند. کودکان همچنین عاشق فانوس های جادویی (اسلاید) و نمایش عروسکی بودند.
بسیاری از اسباب بازی های جدید در قرن بیستم اختراع شدند.
پلاستیک در سال 1897 توسط ویلیام هاربوت اختراع شد. اولین بار در سال 1900 به صورت تجاری ساخته شد.
همچنین در سال 1900، فرانک هورنبی یک اسباب بازی به نام مکانو اختراع کرد.
ادوین بینی و هارولد اسمیت در سال 1903 مداد رنگی را اختراع کردند.
پسران قرن ها با تیله بازی می کردند اما در سال 1915 مارتین اف کریستنسن ماشینی را اختراع کرد که امکان تولید انبوه آنها را فراهم کرد.
همچنین در آغاز قرن بیستم ماشین های پدالی برای معرفی کودکان شدند.
همچنین، اسباب بازی های محبوب در اوایل قرن بیستم، شیپور اسباب بازی های کوچک بودند. در دهه 1920 مجموعه قطارها بسیار محبوب شدند.
اسباب بازی های نرم نیز در اوایل قرن بیستم از جمله خرس های عروسکی شدند.
در طول جنگ جهانی دوم کارخانه های شیپور اسباب بازی با تولید جنگ آغاز شدند.
با این وجود، جیمز رایت بتونه احمقانه را در سال 1943 اختراع کرد.
