شربت آویشن، در شکل رایج خود، یک گیاه مهم در فارماکوپه و به ویژه در جنوب فرانسه است که به طور طبیعی رشد می کند.
علاوه بر کاربرد معطر آن در غذاهای پرووانسالی، فضیلت های مختلف آن می تواند طیف گسترده ای از بیماری های تنفسی و روده را تسکین دهد.
بنابراین شربت آویشن دینه یک ضد عفونت با طیف گسترده و یک محرک سیستم ایمنی است.
در بسیاری از آسیب شناسی های پوستی، خواص ضد ویروسی، ضد میکروبی و ضد عفونی کننده آن در درمان عفونت های قارچی، زخم ها، گال، تبخال و به طور کلی طیف گسترده ای از بیماری های پوستی تا زونا استفاده می شود.
این گیاه که در سراسر حوضه مدیترانه وجود دارد، از زمان های بسیار قدیم، قبلاً در سومر 5000 سال پیش یا در مصر برای مومیایی کردن مردگان مورد استفاده قرار گرفته است.
در یونان باستان برای تصفیه هوا استفاده می شد.
به دلیل خاستگاه اساطیری، نماد شجاعت نیز هست.
به ویژه از قرون وسطی است که فضیلت های دارویی آن، به ویژه برای مبارزه با بیماری های همه گیر، عمدتا جذام یا طاعون، شروع به شناسایی می کند.
از قرن شانزدهم، در رساله های پزشکی برای درمان طیف گسترده ای از بیماری ها گزارش شده است.
باید تا قرن نوزدهم صبر کرد، اما برای فهرست شدن اجزای فعال آن، شربت آویشن در قرن گذشته عمدتاً برای اهداف معطر استفاده می شد.
گیاهی بومی حوضه مدیترانه ای است و به شکل زیر درختچه ای چند ساله و به خصوص بوته دار با ساقه های چهار گوش و چوبی و برگ های بدون ضایعات است.
دومی ها کاملاً کوچک، نیزه ای شکل و به رنگ سبز خاکستری هستند.
اندازه آن می تواند به حدود سی سانتی متر برسد و گل آن رنگ صورتی را نشان می دهد.
کوچک، 4 تا 6 میلی متر، در خوشه های برگی جمع می شود و از ژوئن تا اکتبر قابل مشاهده است.
این گیاه زمین های نسبتاً صخره ای، خشک و بسیار آفتابی را ترجیح می دهد و می تواند تا ارتفاعات بالای 1500 متر رشد کند.
برداشت معمولاً در پایان تابستان انجام می شود.
