قبل از آشنایی با تاریخچه گیاهان و ادویه جات ترشی جات، لازم است این اصطلاحات را تعریف کنیم.
سبزی ها معمولاً برگ های تازه و خشک گیاهان معتدل هستند و معمولاً به رنگ سبز هستند.
ادویه ها گل ها، میوه ها، دانه ها، پوست و ریشه های گیاهان گرمسیری هستند و از قهوه ای تا سیاه تا قرمز رنگ دارند.
استفاده از شربت گیاهی پروسپان بسیار رایج شده است و مصرف آن به هنگام سرماخوردگی فواید زیادی را برای بدن دارا می باشد.
به عنوان مثال، برای گیاه Coriandrum sativum، از برگ ها به عنوان گیاه گشنیز استفاده می شود در حالی که از دانه آن به عنوان ادویه گشنیز استفاده می شود.
پاپیروس Ebers یک طومار مصری است که شربت گیاهی هایی را فهرست میکند که به عنوان دارو مورد استفاده قرار میگیرد و قدمت آن به حدود 1550 سال قبل از میلاد میرسد.
برخی از ادویههای ذکر شده عبارتند از انیسون، خردل، زعفران، دارچین و کاسیا. دارچین و کاسیا بومی جنوب شرقی آسیا و چین هستند نه مصر.
این طومار به عنوان مدرکی است که نشان می دهد تجارت ادویه حداقل 3500 سال پیش وجود داشته است.
از حدود سال 950 قبل از میلاد، بازرگانان عرب توسط خرها و شترها از طریق هند، چین و آسیای جنوب شرقی در مسیر بخور به کاروان می رفتند تا ادویه های ارزشمندی را برای یونانیان فراهم کنند.
زمانی که اسکندر مقدونی مصر را در سال 80 قبل از میلاد فتح کرد، اسکندریه را به عنوان بندری برای قرن ها در تجارت ادویه جاسازی کرد.
رومیان اولیه استفاده از ادویه ها را در غذاها، داروها و اقلام مقرون به صرفه مانند لوسیون ها و عطرها گسترش دادند.
در این زمان ها مقادیر زیادی طلا و نقره با ادویه جات معامله می شد.
پس از قرن اول، روم تجارت مستقیمی با هند از طریق دریای سرخ برقرار کرد و عملاً انحصار اعراب در تجارت ادویه را شکست.