سس کچاپ در دوره میجی به ژاپن معرفی شد.
از زمانی که دوره میجی در سال 1868 شروع شد، سس قرمز گوجه فرنگی در اکثر خانواده ها در آمریکا گسترش یافته بود.
به همین دلیل کچاپ از ابتدا به عنوان کچاپ قرمز گوجه فرنگی در ژاپن معرفی شد.
در ابتدا سس قرمز بیژن به عنوان یک محصول غذایی وارداتی فروخته می شد، اما در سال 1903 تولید این محصول در داخل کشور افزایش یافت.
شیمیزویا در یوکوهاما شروع به تولید و فروش سس کچاپ کرد که گفته می شود اولین محصول در ژاپن است.
در سال 1909، آقای ایچیتارو کانیه، بنیانگذار Kagome، که هنوز به عنوان کچاپ شناخته می شود، شروع به کشت سبزیجات غربی مانند گوجه فرنگی کرد.
سس گوجه فرنگی به عنوان سس سبزیجات فروش خوبی نداشت، بنابراین آنها به فکر فروختن آن به عنوان محصولات فرآوری شده افتادند و از سال 1908 به تولید و فروش سس گوجه فرنگی روی آوردند.
به نظر می رسد که بلافاصله پس از انتشار به یک اثر انفجاری تبدیل نشد، اما همراه با گسترش غذاهای غربی که از سس قرمز گوجه فرنگی استفاده می کنند، کچاپ قرمز گوجه فرنگی به تدریج در فرهنگ غذایی ژاپنی ها نفوذ کرد.
گوجهفرنگی خام بافتی منحصر به فرد و بوی علف دارد، بنابراین مردم به دو دسته تقسیم میشوند.
از دوران تایشو تا اوایل دوران شووا، برنج مرغ و ناپلی اغلب با سس قرمز گوجه فرنگی چاشنی می شد و پس از جنگ، سس کچاپ به یک چاشنی ضروری برای تهیه غذاهای غربی در خانه تبدیل شد.
اما در تایلند و گاهی اوقات به عنوان جایگزین تمر هندی شود استفاده در ایالات متحده آمریکا از سس کچاپ به عنوان پایه ای استفاده می شود، بنابراین گاهی اوقات به آن سس مادر و سس مایونز می رسد.
سس کچاپ یکی از طعم های مورد علاقه کودکان است.
گفته می شود که بیش از 95 درصد از خانواده ها در ایالات متحده آن را در دسترس دارند و من فکر می کنم این احتمال در ژاپن نیز بسیار زیاد است.