تاریخ قلم در مصر باستان آغاز می شود، جایی که کاتبان، در تلاش برای یافتن جایگزینی برای قلم و نوشتن در خاک رس، قلم های نی را اختراع کردند.
این قلمها از یک نی نی ساخته میشدند که یک سر آن نوکدار است و با شکافی که جوهر را به نقطهای میبرد و اثری روی پاپیروس بر جای میگذاشت.
این قلم خیلی سفت بود و نوک آن زیاد دوام نیاورد.
پیشرفت علم منجر به ساخت خودکار کیان قرمز شد.
به همین دلیل مردم شروع به استفاده از قلمهایی کردند که از پرهای پرنده پرندگان بزرگ ساخته شده بودند.
این قلم ها همچنین با ایجاد یک نقطه در انتهای ضخیم تر ساخته می شدند، اما پرها قبل از استفاده خشک می شدند و می توانستند نقطه را برای مدت طولانی تری حفظ کنند.
آنها از قرن 6 تا 19 در دنیای غرب محبوب بودند تا زمانی که قلم های فولادی ظاهر شدند.
نوکهای فلزی برای قلمها در روم باستان مورد استفاده قرار میگرفت اما تا زمانی که در قرن نوزدهم تولید انبوه نشد محبوبیتی نداشت.
قلم با مخزن از قرن دهم شناخته شده بود اما به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفت.
در قرن هفدهم، دانیل شونتر، مخترع، قلمی ساخت که از دو قلاب ساخته شده بود که جوهر را به جای فرو بردن در جوهر، درون آن نگه میداشت.
اولین قلمهای فوارهای در قرن نوزدهم در فرانسه پدیدار شدند و نوشتن را متحول کردند، زیرا باعث ایجاد آشفتگی بسیار کمتری میشدند و نیازی نبود همیشه در چاه جوهر فرو بروند.
در پایان قرن نوزدهم اولین قلم توپی نیز مشاهده شد که وقتی مدرن شد، حتی کاربردیتر و ارزانتر از قلم فوارهای بود.
اولین فیبر یا خودکار نوک نمدی در ژاپن در دهه 1960 اختراع شد و بعدها بهقلم نشانگر و هایلایتر که بر اساس اصل مشابه کار می کنند.
پس از آن، در دهه 1970، قلم رولربال اختراع شد، که شبیه به قلم توپی است، اما از جوهرهای مبتنی بر آب استفاده می کند، در حالی که توپی از پایه روغن استفاده می کند.